มีแนวคิดอยู่ทั้งหมด 5 อย่าง ได้แก่
- เตาถ่าน โดยใช้เศษกิ่งยางพารา ไม้ผล ทำเป็นถ่าน และได้น้ำส้มควันไม้
- โครงการแก้มลิง พระองค์ท่านเปรียบเทียบว่า ลิงเมื่อเขากินผลไม้หรือกล้วย เขาจะเก็บตุนไว้ที่แก้ม แล้วค่อยๆเอาออกมากินทีละน้อย เปรียบเหมือนโครงการแก้มลิง เป็นโครงการที่ทำแหล่งน้ำขนาดเล็ก หรือคลองซอยต่างๆ เป็นแหล่งระบายน้ำ และใช้เมื่อเข้าฤดูแล้ง
ถามว่า ทำไมมาทำที่โซนภาคใต้
คำตอบ เพราะพระองค์ไปทำโครงการที่ จ.สงขลา และ จ.ชุมพร แก้ปัญหาน้ำท่วมภาคใต้จนประสบ ความสำเร็จ
- การพัฒนาแหล่งทำนาข้าว “ลุ่มน้ำปากพนัง” จ.นครศรีธรรมราช ซึ่งเดิมลุ่มน้ำปากพนัง เป็นแหล่งผลิตข้าวที่สำคัญของภาคใต้ ต่อมามีการทำลายป่าชายเลน การใช้สารเคมี การเลี้ยงกุ้ง ทำให้สภาพแวดล้อมเปลี่ยน ดินเปรี้ยว ทำนาไม่ได้ผล ดังนั้นพระองค์จึงลงไปแก้ปัญหาดินเปรี้ยว เพื่อพลิกฟื้นลุ่มน้ำปากพนังให้กลับมาทำนาได้อีก โดยใช้ทฤษฎีแกล้งดิน คือการปล่อยน้ำเข้านาแล้วกักน้ำไว้ เสร็จแล้วสูบน้ำออกจากนาให้หมด ปล่อยให้ดินแห้งแล้วสูบน้ำเข้านาอีก แล้วก็ปล่อยเช่นเดิม ทำหลายๆ ครั้ง เพื่อแกล้งให้ดินเปรี้ยวสุดขีด แล้วล้างความเปรี้ยวโดยใช้น้ำ หรือใช้ปูนขาว หรือใช้น้ำสลับด้วยการใส่ปูนขาว
- การปั้นอิฐจากดินในท้องถิ่น เป็นการนำเอาทรัพยากรในพื้นที่มาใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด โดยมีส่วนผสมคือ ดิน 3 ส่วน ซีเมนต์ 1 ส่วน และน้ำพอประมาณ
- การทำน้ำมันไบโอดีเซล จากน้ำมันพืช โดยกำหนดเป็นโซนปลูกพืชน้ำมัน ซึ่งต่อไปจะจัดตั้งเป็นฐานงานผลิตไบโอดีเซล
น้ำมันไบโอดีเซล
